मालगुंड ट्रिप

   

 "काय ?  येणार का ट्रिपला ?  जायचं कोकणात ?" ...     सतीशचा फोन आला आणि मी चकीत !!     एका पाठोपाठ एक धक्के !   एकतर सांगलीहून सतीशचा फोन,  ट्रिपला येतेस का , विचारायला,  ती ही कोकणात !   "येते की... "  म्हटलं आणि  तयारीलाच लागले ! ३ महिन्यात पुन्हा  GT  ! ...  मालगुंड आणि गणपतीपुळ्याला  जायचं ठरलं !

    आणि मग planning सुरु !  GT  सारखंच !     रोज रात्री कामं धामं आटोपली की फोनवर फोन ... मी हे आणते, त्याला ते आणायला सांगू, अमका हे करेल, तो ते करेल ...नव्हे ...केलं , झालं ,असंच !    ... सतीश आणि अनील !  दोघे  सगळ्यांसाठी एक पायलट ट्रिप करून आले !  दोघे सगळं बघून, शोधून आले !    त्यांनी पाठवलेले फोटो आणि VDO  अप्रतीम !  मुळात , हे सर्व आपल्याच देशात, नव्हे,  आपल्या महाराष्ट्रातच आहे, हे पाहून तर इतकं छान वाटलं !  झक मारत गेले जगभरचे समुद्र किनारे ! 

    हो , नाही , करत अर्ध घर बरोबर घेऊन आम्ही निघालो.    कपडे, टोप्या तर नेहेमीचंच, शिवाय भेळ करायला मोठ्ठ पातेलं, डाव, चमचे, इथपासून तर कांदे, टोमॅटो, मिरच्यांपर्यंत ! .. पुराणपोळ्या,  तूप ,  लाडू - चकल्या,  वड्या,  चिवडे - भडंग, खाकरे, खारेदाणे, निरनिराळी  "सरबतं, पेयं ... !"  इथपर्यंत सगळ्यांनी तयारी केली होती !!

    आंबे घाटाला वळलो आणि 'हिरवी पर्वतराजी  कुरणं, घनदाट जंगल, असे शाळेत शिकलेले शब्द खरे खरे दिसायला लागले !   इतकं शांत वातावरण, आवाज, कडकड... काही नाही. ह्या वळणानंतर ते वळण , ह्या टेकडी नंतर तो डोंगर ... असं  पार  करत मालगुंडला पोहोचलो !   आम्ही लांबून आल्यामुळे नंतर पोहोचलो, पण सगळे वाट पहात होते !...आणि ज्या उत्साहाने सगळ्यांनी 'या sss  ' म्हटलं, ते ऐकून पुन्हा एकदा पटलं, की खरंच मी ह्यांच्यातलीच आहे ! 

    'स्वाद' मधे,   कोकणातल्या पहिल्याच जेवणाला फणसाच्या भाजीची सलामी !  'व्वा sss ' शिवाय शब्दच नाही ! जेवून resort ला पोहोचलो, आणि अजून एक सुखद धक्का ... काय सुंदर परीसर, हिरवंगार लॉन, नावाप्रमाणे माडाचे बन, दाट सावली !  खोल्याही मस्त ! लॉनमधे खुर्च्या टाकून सगळी मंडळी गप्पा-टप्पा, हास्यविनोद आणि खाऊ खाणे ! त्या दिवशी संध्याकाळचे मोदक ... फक्त 'अहाहा' ... बाकी शब्दच नाहीत ! 

   संध्याकाळी , जवळच्या जिंदाल गणपती देवळात गेलो . भव्य मंदीर , भोवताली सुंदर बाग ,काजूची झाडं , सुंदर मूर्ती !! मन प्रसन्न झालं ....!!!

     दुसऱ्या दिवशी , सकाळी ,  समुद्राच्या लाटांमधे पाय बुडवायचे म्हणून गेलेली मंडळी डोक्यावरून जाणाऱ्या लाटांमधे भिजूनच बाहेर ! दंगा, मस्ती, डुंबणं !!!... त्यात प्राची आघाडीवर ! ह्या पोरीच्या उत्साहाला नेहेमीच उधाण आलेलं असतं !  मग ते गाणं, नाचणं असो नाहीतर पाण्यात खेळणं असो.   मला पाण्याचा phobia आहे, तरीही  मी  गेले , घोटाभर पाण्यात ... पण त्यांच्या इतकं नाही  ...  बहुतेक पुढच्या वेळी ! ...  

         गणपतीपुळे - तिथे रेखा join झाली ! तिथे गेल्यावर , श्रीकांत कूलपणे तिथल्या पोलीस चौकीत गेला , आणि " duty वर कोण आहे ? "  असं विचारताच  , तिथली पोलीस मंडळी... एकदम कडक सॅल्युट !!! .... power म्हणजे काय ते एका क्षणांत पाहिलं !! असा आपला great मित्र ! आपलीच कॉलर ताठ !... देवाचं दर्शन इतकं सुंदर झालं !   त्यानंतर तिथेच सभामंडपात बसून, मग १२ वाजताची आरती झाली, प्रसाद घेतला, आणि मग वरवडे गावातल्या जोश्यांकडे जेवायला गेलो.  अळूवडी, डाळिंब्यांची उसळ, फणसाची भाजी, आणि सोलकढी !   तिथले पदार्थ,  तिथला आसमंत, वातावरण, ambience, मित्रमैत्रिणी,  सगळ्याची चवच न्यारी !   त्या रात्री पुरणाची पोळी,  खोबऱ्याची पोळी, तूप आणि भेळ !...    आता सगळे म्हणताहेत की आपण खूप जास्त नेलं, पण मला असं वाटतं , की आनंदानीच पोट इतकं भरलं होतं, की भूक आणि जागाच नव्हती पोटात ! 

    संध्याकाळी आम्ही काहीजणच केशवसुतांचं स्मारक बघायला गेलो !  त्यात काय बघायचंय, पण एक tick mark  म्हणून मी गेले, तेव्हढंच सगळ्यांबरोबर हिंडायला.  आणि तो ही सुंदर धक्काच !  तिथे steel च्या पत्र्यांनी केलेलं तुतारी वाजवणाऱ्या माणसाचं शिल्प !  आणि त्याच्यामागे चौकात त्यांच्या सुंदर,  प्रसिद्ध  कविता granite मध्ये कोरलेल्या !  एकेक कविता वाचतांना, लहानपणी पाठ केलेले शब्द आपोआप ओठांवर येत होते !     दुसऱ्या हॉल मधे सर्व मराठी कवींची चित्रं, त्रोटक माहिती, आणि एक प्रसिद्ध  कविता ! ..... अनुभवावं असंच सारं ! ...

    आणि आमच्या संध्याकाळच्या गप्पा !   त्यांना मैफलच म्हणावं !   प्रसादची चंद्रगाणी आणि त्यावर लिहिलेलं शब्दचित्र !  विनु - अनिकेतनी सांगितलेले 'शल्य - कौशल्य'  लिहितांनाचे अनुभव !     स्मिता -अनिकेतची सौ- बालगंधर्वांवरचं पुस्तक अनिकेतनी लिहिलं ,तेव्हा तिला आलेला अनुभव !  अश्विनी , वासंती , सीमा यांनी केलेला आमचा 'game' , संध्या ची दादागिरी , ज्योत्स्ना,  शुभांगी आणि भारती यांच्याशी गप्पा !! बाबूचं  गाणं अप्रतीम !त्याला काय येत नाही ,कोण जाणे ! आणि surprise of surprises  ... सतीशचं गाणं !    ह्या दोघांना गाणं ही येतं हे माहीत नव्हतं !   पण सतीश,  'प्रेमगीता'ला असा twist देऊन देशप्रेमगीत ?    ते ही इतक्या romantic surroundings मध्ये ? ....हाय कंबख्त .....

    चंदूनी पैशांची बाजू संभाळली !   खाऊन पिऊन झालं की हात तोंड धुवून सगळी मंडळी लहान मुलांसारखी हुंदडायला बाहेर !     चंदू आपला,  आपल्या बाबांसारखा  ... पैश्याचं बघतोय ... ! 

    गजाभाऊ आणि श्रीकांत, त्यांचे अनुभव, गप्पा ऐकत रहाव्यात !  सगळ्यांच्या सौ ही त्या सर्वांना उत्तम साथ देत होत्या !   अनोळखी लोकही कधी आपले होऊन जातात, ते कळत नाही !     माझा नवराही ह्या मित्रांमधे कधी सामावून गेला ते कळलंच नाही !...

    चंदू, एक गोष्ट मात्र अगदी मनापासून सांगावीशी वाटतेय.     तुझा नातू - अबीर बाळ -  त्याने सगळा limelight खाल्ला !!!!   बाळ आलं की कोणी ना कोणी जाऊन त्याला घेऊन मिरवायचं !   त्याला चिमणी नाहीतर माऊचं बाळ दाखवायच्या निमित्तानं ! त्याचे आई - बाबा आपल्या सगळ्यांचा धांगडधिंगा पहात , हसत होते ...!

    जे आले नाहीत, त्यांची आठवण काढत जात होतो.   तुम्हाला सर्वांना खूप miss केलं, पदोपदी GT च्या आठवणी निघत होत्या !    परतीच्या प्रवासाची वेळ झाली, आणि मग आपण आणलेले पदार्थ प्रत्येकाला मिळावेत म्हणून सगळे वाटावाटी करू लागले.   प्रत्येकालाच अशी return gift / goodie bag  मिळाली.  असं वाटतं, कोणी राहिलं असेल,  तर केवळ आणि केवळ माझ्या वेंधळेपणामुळे !  असा सगळ्या खाऊचा चट्टामट्टा करून निघालो !....

    रुसणं, रागावणं, चिडणं, दुखणं - बहाणं , सगळे negative thoughts  समुद्रात बुडवून टाकले आपण  ... का त्यांना तडीपार  केलं !! 

 ...  हे  मैत्र  असंच राहो, आणि ही आनंदयात्रा अशीच मोठी होत, आणखी मित्र - मैत्रिणी जोडत पुढे जात राहो ... हीच सदिच्छा ... !...