२६ जानेवारी

 

    २६ जानेवारी - प्रजासत्ताक दिन  .  कधी नव्हे ते लवकर उठून, स्वैपाक, अंघोळ, देवपूजा आटपून ९च्या ठोक्याला मी TV समोर हजर ... परेड पहायला !    बाकी इतर वेळी ,  कोणाचं सरकार असो , त्याला घालून-पाडून बोलायला कमी न करणारी मी, परेड पहायला बसले की त्यांचं कौतुकच वाटतं, आणि  'अभिमानाने ऊर भरून येणे'  म्हणजे काय ते कळतं ..!   भले ही TV वर सगळं दाखवत नसतील, आपण super-powers पेक्षा ranking मधे खूप खाली असू, पण आपण अगदीच 'बिचारे' नाही आहोत , असं वाटतं.    एरवीचा गलथानपणा, मुजोरी, बेशिस्तपणा,   'चलता है' अशी प्रवृत्ती, भ्रष्टाचार, महिलांना दिली जाणारी वर्तणूक ... घरात-बाहेर सगळीकडेच ... हे परेडमधे कुठे दिसत नाही, आणि जिवाला 'सुकून' मिळतो.   ' दिलासा' हा शब्द कमी पडतो,  'सुकून' मधे जो  'सुकून' आहे तो special च ... !! 

    दिल्लीतला विजयपथ, राष्ट्रपती भवन, हे सगळं इंग्रजांनी बांधलं, पण त्याची चाळण नं  करता, आपण ते निदान नीट maintain करतोय ह्याचं अप्रूप वाटलं.    आणि तिथली व्यवस्था, स्वच्छता निदान TV वर तरी खूप वाटली !   

    काय एक एक पथक !  शिस्तीत चालू असलेलं संचलन !  सगळ्यांत पहिले  President's Body Guard ... त्यांची पहिली अट म्हणे उंची किमान ६ फूट पाहिजे ... मग बाकीच्या अटी ... किती परीक्षांतून जात असतील कोण जाणे !  मग actual सैन्यातले लोक, Army, Navy आणि Air Force  !    आधी शरीर घट्ट-स्वस्थ पाहिजे, सहनशक्ती, बुद्धी, प्रसंगावधान, कठीण परिस्थितीतही डोकं जागेवर ठेवून बरोबर निर्णय घेण्याची क्षमता  आणि आपल्या प्रमुखावर विश्वास, त्याचं ऐकलंच पाहिजे, आपला आणि सहचाऱ्यांचा जीव त्याच्यावर अवलंबून ... !    कधीही, कोणत्याही परिस्थतीत, बाकी सर्व सोडून लढायला तयार ... !    आपली विमानं, जहाज, special वाहनं ... सगळंच डोळे फाड-फाडून, आ वासून बघितलं ... एरवी रस्त्यावर गुंडागर्दी करणाऱ्यांनी दटावलं तरी दोन दिवस घरात बसून रहाणारे आपण ... थोडा वेळ तरी स्फुरण चढलं ...!!! 

   संपूर्ण परेड पहात असतांना एक गोष्ट खूप प्रकर्षाने जाणवली !   ह्या वेळी सर्व पातळ्यांवर मुली खूप होत्या.  मेडिकल कोअर च्या नर्सेस आणि डॉक्टरच नाही तर ... Tanks आणि Missiles ऑपरेट करणाऱ्या, ट्रान्सपोर्ट आणि फायटर पायलट मुली पाहून धन्य वाटलं !   Slim, Trim and Fit... confidence अगदी नसां नसांत भरलेला ... आणि अगदी ठामपणे  रोखलेली , स्थिर नजर ... खरंच खूप छान वाटलं !   मला खात्री आहे, की मी आता नातीला भेटल्यावर ती म्हणेल, "आजी, परेड पाहिलीस ?   Lot  of Girl Power !.... मलाही असंच काहीतरी 'छान' करायचंय ..." 

       ... ओल्या मातीच्या गोळ्याला आकार देणं ... ते हेच !!!  खूप appropriate आहे हे ...! असं काहीतरी दाखवलं पाहिजे मुलांना !!   त्या TV वरच्या, करमणुकीच्या नावाखाली कचरापट्टी सिरियल्स मधे, सगळा अन्याय सहन करत बसणाऱ्या दोन तरी मुली, एकाच मुलाच्या प्रेमात पडून त्याला जिंकायला - प्रेमाने, त्यागाने  etc - रडूबाई , किंवा , घर सांभाळण्याच्या नावाखाली वाट्टेल तो अपमान सहन करणाऱ्या सासवा , ... अशा गोष्टी लिहिणाऱ्यांना हे सर्व दाखवलं पाहिजे !  ... जुन्या काळचे, आजकालचे अत्याचार, फाळणी, बुरसटलेले विचार , संस्कारांच्या नावाखाली नको तिथे सहनशक्ती वाढवणं ... सतत तेच तेच  उगाळत बसण्या पेक्षा, सर्वांचाच भविष्यकाळ चांगला होईल, प्रेरणा मिळेल, उत्साह वाटेल असं काहीतरी दाखवावं, आणि त्यात ही परेड हा मोठा भाग असेल !    दुसऱ्या महायुद्धानंतर पूर्णपणे बेचिराख झालेले जपान-जर्मनी तो भूतकाळ मागे टाकून जग जिंकण्याच्या तयारीत आहेत ... शिस्त, वेळ पाळून, आपल्या असामान्य कष्टांनी, प्रयत्नांनी, नवीन technology वापरून ... ! 

    ह्या निमित्ताने WApp वर आलेल्या एकदोन पोस्ट आठवल्या !   ... एकदोन दिवस जरा देशभक्ती उधार द्या ... अश्या तऱ्हेची एक !   हो, आपण तसंच करतो.   १५ ऑगस्ट आणि २६ जानेवारी च्या अलीकडचे पलीकडचे दोन दिवस 'जहाँ डाल डाल पर ..' ,  'विजयी विश्व तिरंगा ..',   'सारे जहाँ से अच्छा ..'   नाहीतर 'मेरे देश की धरती ..'  ऐकत रहातो ... ते करावंच ... गाणी चांगलीच आहेत !    पण त्यातला भाव गळी उतरवला पाहिजे ... 'मिले सुर मेरा तुम्हारा ..'  'देस राग ..'  ही National TV वरची गाणी ideas, आणि अशा तऱ्हेचे कार्यक्रम ... ठाकून ठोकून, घोकून सगळ्यांच्या मनात ठसवलं पाहिजे ... IIT साठी लातूर पॅटर्न का कोटा पॅटर्न ...तसाच एक  चालवा ना NDA त जायला !   आपल्याकडे ideas, imagination, innovation ची कमी नाही ... कमी आहे ती दूर दृष्टीची आणि एकजुटीची !   

    साताऱ्या जवळचं गाव  'अपशिंगे'  आणि राजस्थानमधील झुनझुनू  ... अपशिंग्यातून घरटी किमान एक जण आपल्या सैन्यात आहे, तर  झुनझुनू  चा रेकॉर्ड आहे की एकाच गावातून सगळ्यात जास्त सैनिक सैन्यात आहेत.  थोडी शिस्त अंगी बाणावी, देशाबद्दल प्रेम वाटावं,  म्हणून NCC सारख्या  उपक्रमांची नितांत गरज आहे . 

    आपल्याकडे सर्व काही आहे ... पण कुरघोडी करणे, हेवेदावे, हारतुऱ्यांची हौस यापायी सगळं वाया जातं ... एकीकडे चंद्रयान, मंगळयान पाठवणारे आपण, राष्ट्रपती अन प्रधान मंत्र्यांकरता Mercedes आणि Toyota गाड्या का वापरतो ?   स्वदेशी का नाही ?   Tata, Mahindra काय त्या तोडीच्या गाड्या बनवू शकत नाहीत ?    हे काही केल्या  माझ्या  मनाला  पटत नाही... कारण माझा आपल्या देशातल्या बद्धिमत्तेवर विश्वास आहे ... !   कमी खर्चात, आपलं ज्ञान वापरून अनेक ठिकाणी, हॉस्पिटल्स मध्ये ,  लहान गावात, शेत-शिवारात मोठाले बदल घडवून आणणारे इंजिनियर्स - डॉक्टर्स - कलेक्टर्सआहेत आपल्या भारतात  ... त्यांच्या पायात घातलेले ते खोडे काढा जरा ... पुन्हा सुवर्ण भूमी होईल भारत ... !

    आणि , हो , आजची संध्याकाळची पावणे पाच च्या सुमाराला असलेली ' Beating the retreat ' ही परेड पहायला विसरू नका ....!!! 

    

- सौ अलका कुंटे, बंगलोर 

   +९१ ८७६२३ १६३८५