99 Club

 

    क्रिकेटच्या विश्वात एक खूप special club असतो.   '99 Club' .   आणि खरं सांगायचं तर, ह्या club चा मेंबर व्हायला कोणालाच आवडत नाही.   कारण ही तसंच !   ९९ run  झाल्यावर, खूप जोशात असतांना, century करायची formality च फक्त उरलेली असतांना, सगळ्या जगाचे डोळे आपल्याकडे लागलेले असतांना, तो क्षण दैवाने हातातून काढून घ्यावा  , आणि ह्या क्लब ची मेम्बरशिप मिळावी... ह्यासारखं दुःख नसणार !   आणि त्याबद्दल लोकांच्या comments ही भरपूर असणार ... 

    आपल्या आजी-आजोबांच्या वेळची /  I mean वयाची माणसं काय म्हणणार ... "अवसानघातकी कुठला .... नेमकं उभं रहायच्या वेळी आडवं होतंय हे ... !!!"    त्या काळी मुली क्रिकेट खेळत नव्हत्या, म्हणून बरंय, नाहीतर ... news येणार ... भरवशाच्या म्हशीला टोणगा !  ( अर्थात शून्यावर out झालं तरी हीच comment ... असो ).   आणि तरुण मुलांची प्रतिक्रिया तर फारच वेगळी ... "अरेरे ,;अजून टिकायला हवा होता ... अजून एकच बॉल खेळायला मिळाला असता तर रे, century झाली असती ... ही विकेट भारी पडणार रे आपल्याला ..."   आहा, काय छान feeling आहे, आपल्यासाठी कुणाला तरी वाईट वाटतंय ... हेच खरं कौतुक असं वाटतं ... ! कधी कधी यशापेक्षा अपयशात जास्त कौतुक होतं ...

    काहींना मात्र ९९ झाल्यावर १००ला पोहोचणार ह्याचा confidence असतो.   अमरावतीला माझ्या आजोबांचे एक मानलेले काका,  रावबहादूर खरे- ज्ञान , कार्य आणि सर्वच दृष्टीने मोठा माणूस -  आम्ही त्यांना खरे आजोबाच म्हणत असू, त्यांच्या ९९व्या वाढदिवशी एक वार्ताहर त्यांची मुलाखत घ्यायला  गेला.   मुलाखत घेऊन निघतांना तो म्हणाला की, "पुढच्या वर्षी आपल्या शंभराव्या वाढदिवशी अशीच मुलाखत घेता यावी अशी माझी इच्छा आहे !"   तर त्यावर खरे आजोबा म्हणाले, " का नाही, तुम्ही चांगले धडधाकट दिसत आहात की  !"   हे आजोबा गेले तेव्हा १०६ वर्षांचे होते !

    हे सगळं नमनाला घडाभर तेल घालवल्यावर मूळ मुद्दा !     आता मी सध्या - इतके दिवस  99 Club ची member होते.   आपल्या ह्या blog मधे लेख/गोष्टी/posts लिहिल्यावर,  शंभरावी गोष्ट लिहितांना टेन्शन आलं.   ९९ वेळा तर लिहिलं, आता हे शंभरावं   ( तरी )  नीट लिहिलं पाहिजे ... निदान मी जिथे होते , त्यापेक्षा खाली घसरू नये ... म्हणून जास्तच टेन्शन ... जसं शंभराव्या run साठी बॉल टाकायला bowler आपल्या दिशेनी येतोय.... आणि तेव्हाच आपल्या पायात कापरं भरावं, मोठा आवंढा गिळावासा  वाटावं, नीट दिसावं म्हणून डोळे मिचकावेसे वाटावेत, आणि असं सर्व होत असतांना ... आपल्या मागे काहीतरी  'टक्' वाजावं  ... तसं !! आणि समजा, नाही out झाले, आणि तो बॉल, त्या दिवसाचा शेवटचा बॉल असेल , तर पूर्ण रात्र तळमळत, सकाळी उठल्यावर त्या पहिल्या बॉल ची धास्ती ... out नको व्हायला !!! ... पूर्ण रात्रभर 99 Clubचं पाणी चाखल्यावर... तर नकोच !....

    तसंच माझं झालं ... माझ्या पुरतं ... त्यात दिवाळी आली, पसारा आणि उरलेला फराळ मागे ठेऊन गेली,  गावाला जायचा योग्य आला,  ... म्हणजे मॅच मधे रात्री पाऊस पडला, pitch ओलं, म्हणून खेळ उशीरा सुरु ... आत्ताचं मरण तासाभराने पुढे ढकललं तसं !...

    पण खरंच, इतर बाबतीत सुध्दा   ९९ ते १००  हे transition फारच महत्वाचं आणि moment defining  किंवा सर्वच गोष्टी एका वेगळ्याच पातळीवर नेऊन ठेवणारं असं वाटतं ... एखाद्या संस्थेची centenary ही खरं म्हणजे ९८ - ९९ व्या वाढ/वर्धापन दिवसाहून काय वेगळी असणार आहे !   पण    centenary ची मजा वेगळीच असते !    २५व्या, ५०व्या, ६०व्या वाढदिवसांना रजत, सुवर्ण,हीरक महोत्सव वगैरे नावं देतात !   पण शतकपूर्तीला असल्या टेकूची काहीच आवश्यकता नाही !!...एक अपूर्व समाधान, इति-कर्तव्यता, काहीतरी नीट पूर्ण केल्याची ,  जिंकल्याची भावना,  त्या दिवसाला भव्य-दिव्य रूप देते  !

    वयाची शंभरी खूपच थोडे लोक गाठतात !   त्याचं मोल तर विचारूच नका !   शंभर वर्षांच्या आजोबा-आजींना नमस्कार करतांना, प्रत्यक्ष देव नाही पण देवाचा वरदहस्त असलेल्या व्यक्तीकडून आशीर्वाद घेतोय, असं वेगळंच छान वाटतं !   माझ्या आतेसासूबाई १०० वर्षांच्या झाल्या, तेव्हा मी हे अनुभवलं !   आपण काहीतरी special क्षणाचे साक्षीदार आहोत, असं वाटत राहिलं ... आणि मुख्य म्हणजे, त्या ही हसत खेळत, हिंडत्या फिरत्या आहेत, सगळ्यात भाग घेताहेत, म्हटल्यावर मलाच खूप उत्साहित वाटत होतं !...

    ...आणखीन असाच एक ९९ ते १०० चा अनुभव असतो !   तो ही फारच थोड्यांना मिळत असतो, तो म्हणजे गणितात १०० पैकी १०० !!!   आहाहा, त्याचा आनंद काय वर्णावा !   मी गणित शिकवत असल्यामुळे  मुलांच्या - students च्या चेहेऱ्यावरचा हा आनंद मी पहात असे !   जगावेगळा आनंद ... आईवडिलांचे हसरे चेहेरे !   खरंच अवर्णनीय ... ! त्यात ' जितं मया ' अशी अरेरावी नव्हती , तर " याच साठी केला होता अट्टाहास , शेवटचा दिस गोड व्हावा .." अशी नम्रता , भक्तिभाव असायचा !!!

    कोणतंही medal मिळवणं, स्पर्धा जिंकणं, एवढंच नाही तर अशक्य वाटलेलं शक्य करून दाखवणं, ध्येयपूर्ती ... म्हणजे ही १०० टक्के यशच ना !   त्यात   99 Club ला वावच नाही !   आपल्यातल्या त्रुटी, व्यंग, कठीण परिस्थिती, अशा अनेक गोष्टी बाजूला सारून पुढे जाणं, त्यावर मात करणं, यश मिळवणं ... १०० % यशच !

    मी ही शंभरावी गोष्ट लिहीते आहे ... जे एक अशक्य कोटीतलं स्वप्नरंजन होतं ... मला छोटी छोटीच स्वप्न पडतात ... !    तर ..... Bye Bye,  99 Club  !

   माझी century तर झाली ! पुढे काय ... ते देवच जाणे ! ...