Posts

Showing posts from July, 2022

आठवणी

   .... आठवणी कशा बनतात ?...    आठवणी कशानी बनतात ?...   आठवणी कधी - केंव्हा बनतात ?...   मला खूप प्रश्न असतात.  स्वप्नं पडावी तसे.  त्यातले काही मी स्वप्नांसारखे विसरूनही जाते.  काही मात्र  'पिच्छा' सोडत .  आठवणींबद्दल  'मृत्युंजय'  मधे म्हटलंय की ' त्या मोरपिसांसारख्या वगैरे अजिबात नसतात.  त्या हत्तींच्या पावलांच्या ठशांसारख्या असतात, ... खोल आणि ठसठशीत ! ' निदान स्पेशल आठवणी तरी तशाच असतात !       लहानपणी माझा एक बाहुला  होता. मातीचा . आणि रंगीत होता.  मला एखाद्या वाढदिवसाला मिळाला असावा.  तो माझा फारच आवडता होता.  निळी पॅन्ट , पिवळा शर्ट आणि लाल टोपी.  साच्यातून काढलेल्या खेळण्यांपैकी  एक.  गुडघ्यांवर कोपरं टेकून हातावर हनुवटी  ठेवून बसलेला.  त्याचं नाव लुच्चू !  हे नाव मी का ठेवलं असावं कोण जाणे.  पण माझा फार लाडका !  मी त्याला कडेवर घेऊनच सगळीकडे हिंडायची.  एकदाही तो हातातून पाडला नाही मी !  बाकी सगळ्या बाहुल...

जोकर

       "हॅलो,  सुनबाई, पुढच्या सोमवारी   पोहोचतोय आम्ही दोघे बंगलोरला.  आहात नं गावात ?"  माझ्या चुलत सासऱ्यांचा फोन आला .  "हो काका, जरूर या, मी कुठे जात नाही."      "ते माहितेय म्हणून तर फोन केला !   तुमच्या मिस्टरांचा काय ठावठिकाणा ?  गावात असतील का तेव्हा ?  भेटले तर बरं !"       ह्या काकांची मला भीती नाही वाटायची , कारण त्यांनी पहिल्या भेटीतच सांगून टाकलं, की सुनबाई मी पुतण्याचा काका म्हणून आता तुझाही काकाच.  आणि त्यांनी हेच नातं सांभाळलं .  अगदी मोकळेपणाने.      मला एकीकडे आनंद आनंद झाला की काका - काकू येताहेत, पण जरा टेन्शनही होतं. दोघेही सत्तरीच्या पल्याड.  बी. पी. , डायबिटीस अशी मित्रमंडळीही बरोबर.  आता ह्या वयात इतकं कशाला हिंडायचं ?   बसावं आपल्या गावात.  प्रवासही सोपा आहे का ?  नागपूरहून एक धड आगगाडी नाही.  इथे बदला - तिथे बदला, तेंव्हा पोहोचतील पॉंडिचेरीला.  उन्हाळाही येतोय.  असे अनेक विचार एका पाठोपाठ...

आधा है चंद्रमा

      सिनेमा, पिक्चर, मुव्ही  ... म्हणजे रंगीबेरंगी- नव्हे - चंदेरी दुनिया ! अगदी इस्टमन कलर पासून ते अगदी रेड चिली पर्यंत !! बहुतेक सगळ्यांना आवडणारा असाच एव्हरग्रीन item  !!! आणि मग त्यात आवडता - नावडता , वास्तववादी ते Sci -fi पर्यंत असे  अनेक प्रकार !!               माझ्या आठवणीतला पहिला सिनेमा - नवरंग !  गोष्ट कळायचं ते वय नव्हतंच.   पण लक्षात राहीलं ते हे गाणं  ' आधा है चंद्रमा ....' ! आणि कसं कुणास ठाऊक, माझं आणि सिनेमाचं नातं अगदी तसंच आहे,  अजूनही !  मी बरेच सिनेमे अर्धेच पाहिले आहेत !     माझं सिनेमाशी लहानपणी फारसं सख्य नव्हतं.  मला थिएटर मधल्या अंधाराची खूप भीती वाटायची आणि जरा भांडणं  सुरु झाली की  मलाच रडू यायचं, अगदी धो धो !  आणि मारामारी सुरु झाली की मी आईला - मावशीला मिठी मारून बसायची किंवा ऐन climax ला रडून रडून बाहेर !  माझ्यामुळे घरच्यांनीही पुष्कळसे सिनेमे अर्धे - पाऊणच पाहीले .  मोठेपणी मग मुलांनी त्याचा वचपा काढलाच ! परिणाम तो...

सिंड्रेला

    "  ठण,  ठण, ... बाराचे ठोके पडले आणि सिंड्रेला धावत घरी परत जायला निघाली.  घरी पोहोचताच तिच्या रथाचा भोपळा झाला, घोडे उंदीर होऊन गेले, नवीन सुंदर कपडे जाऊन पुन्हा परत जुने कपडे आले ..."  गोष्ट संपायच्या आत मुलांना झोप लागते अन पुढे काय झालं ते राहून जातं.      ... आणि  'सिंड्रेला' आपल्या कामाला लागते.           ... Idea बरी आहे, उद्या भोपळ्याचीच भाजी करून टाकते ... उंदरांवरून बरी आठवण झाली, उद्या ऑफिसातून येतांना ... गाऊनही उसवलाय हा, दोन टाके तरी घालायला हवेत ... रात्री कामं आटपता - आटपता सिंड्रेला विचार करत असते ...      काळ - वेळ - देश - भाषा  सर्व  काही बदललं, तरी सिंड्रेलाची गोष्ट बदलत नाही.  ती घरची कामं करून रात्री राजपुत्राबरोबर मिरवून येते दिमाखात, ते झालं की, धावत - पळत घरी येऊन उद्याची तयारी करायला लागते. घड्याळाचे ठोके  तर चुकतच नाहीत तिच्या मागचे !      सिंड्रेलाची गोष्ट ही परीकथा नाहीये.   ही जगातल्या - मग ती कुठल्याही देशातली असो...